Veda Şiiri - Önder Karaçay

Geriye kalan hiçlikten başka nedir ki
Her insanın yaşadığına veda etmesi

Hepimiz birbirimizden öyle ayrıyız ki
Yüzümüz, yüzsüzlüğümüz, gülüşümüz
Bakışımız bile birbirine benzese bile
Veda zamanı birbirimizi tanırız

Kimin kim olduğunu
Öğrendiği andır veda anı
Sonra bir dizede dizimizi döveriz

O zaman kendine gel
Yeniden vedalaşalım
Hayat bir dizede
Diz dövmeyecek kadar
Anlatılması ve yaşanması zor

Ne gördüysen dizelerde
Kendine ait bulduklarını anarsın

Doğranacak duygulara
Bukelemun bakışlar atarsın

Veda etme sırası sende
Sürekli tüketilecek bir sorgulamaya gider
Yaşamdan kopuşun anı dersin

Doğuştan atladığımız hiçliğin çözümü bu
Yırtınarak tutunmak istediğin anlar

Veda gidenin tarafında kalmalıydı
Kalanın yanında unutuldu

Önder Karaçay