Veda Şiiri - Mesut Solak

Hafiften hafiften bir rüzgar esti
Hışırdadı ağaçtaki yapraklar
Derken ortalığı sessizlik kesti
Anlaşılan vedaya hazırlık var
Serinden serinden bir rüzgar esti
İçini bir üşüme aldı yaprağın
Yayıldı yayıldı her yeri buz kesti
Yaşadı ayrılığı yığın yığın
Bir rüzgar daha esti sertten sertten
Bir tufan...Sarsıldı ağaç dal yaprak
Yükseldi bir toz bulutu yerden
Sanki ayağa kalktı taş toprak
Bir rüzgar esti tekrardan tekrardan
Dal bırakıverdi yaprağın elini
Haberdardı gökten gelen karardan
Kıramadı ayrılığın belini
Hafiften hafiften bir rüzgar esti
"Sus!" koydu yel yaprağın dudağına
Çıkan son nefes, duyulan son sesti
"Yatırın beni toprağın kucağına"
İşte bu ayrılıktan her güzün
İçimi kaplar hep bir hüzün