Veda Şiiri - Hakan Rüstem İçer

Bir şakaydı hayata gülümsememiz
tos pembeydi gülüşmeler, bakışmalar
deli doluydu her şey ikimiz gibi
ve deliydik her zaman olduğu gibi

Hayat bize gülümsediği an şaşkındık
o an başlamıştı içimizdeki sevgi
deli doluyduk hiç olmadığı kadar
tüm her şeyden habersiz gülüyorduk

Benim için her şey sen oldun
düşüncelerim, hayallerim, varlığım
içimde büyüttüğüm küçük dünyamdın
ve yarattım seni yokluğundan habersiz

Geldi o hüzün vakti cümlelerinle
kurduğum o büyük dünyayı
hayallerimi, umutlarımı, direnişimi
benliğimi ve hatta içimdeki seni

Yık, yıprat, parçala diyorsun her şeyi
ne dünyam yıkılır, ne içimdeki sen
ne de içimdeki matem yıpranır
bu sana son veda şiirimdir

Bir rüzgârdın geldin geçtin estirdin beni
bu son iki cümlem her şeyi anlatsın sana
bir akşamdı ruhunu bana kazandıran
ve bir sabahtı dünyamı başıma yıkan…