Saadet mezarında bir ölü gibi
Sanki bütün korkularla yüreğim
Sensiz dikenli toprağın koynunda
Gonca dökmüş bir gül gibi irkildim.
Müebbet kederi içime atıp
Sana nasıl gelebilirdim ki ben
İçimde ki yıkılıştan el uzatıp
Ecel ateşiyle kavrulurken.
Benden paydos sevgilim elveda sana
Hiç ümit yok anlamalısın ancak
Yüreği viran bu vücudum sana
Mahşerden kefeniyle el uzatacak.
Kayıt Tarihi : 21.4.2014 21:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!