Dalından henüz kopmuş bir yaprak
Ne olacağım endişesiyle düşerken toprağa
Öte yanda sahibinden ayrılmanın endişesi
Düşünceli bakışları aralıksız yaprağa dikilmiş
Bir çift yaşlı göz
Yaşının verdiği olgunlukla
Mırıldanan bir çift yorgun dudak vardı karşımda
'Ne mutlu ki minik yaprak
Sahibine dönüyor sonunda'
Sonra gülümsedi ağaca
Olabildiğince masumca
Son gülümseyişiydi bu ihtiyarın
Artık acı hissetmiyordu boynunda....
Kayıt Tarihi : 19.6.2011 20:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!