Veda Şiiri - Özlem Geray

Ne uzaklar ulaşılmazdı
önceleri
Ne de kıyılar varılmaz;
Dağ dağa kavuşamazdı ama belki,
İnsan kavuşurdu insana
Gerçekten istedimi..

Şimdilerde
Ferhatlar yok, dağları delecek
Sevdalar yok, beklemeye değecek.
Neticede
Sabaha karşı görülen son düş gibi aşk
Gerçeğe uyandığında bitiverecek;
Ve kendine uyanan her yürek
Rüyasına mutlak veda edecek.
…
Geride
Kaybolup giden yıllar
Serde aldanmışlık var
Hiç gelmemiş olana
Dense n’olur “gitme; kal! ”?
Belli ki
Dağ dağa küsmüştür,
ve
Asıl şimdi
Bir uzak kıyıdadır aşk,
Hiç olmadığı kadar..
Dağdan dağa yankılanır bir veda:
“Hoşça kal! ”