Kıpkızıl dudaklarıyla öpüverdi
O kızıl saçlarını düşlerime serdi.
Hep yarın yine geleceğim derdi
Bekle beni, döneceğim sözü verdi
Usulca ufkun altına süzülüverdi
İçim yalnızlık yorganıyla örtülüverdi
Rüyalarıma kızıl ışıklar düşerdi
Biliyordum yine dönerdi, yine dönerdi.
Bir sabah gelmeyiverdi
Kasvet bürüdü heryeri
İçim bir tuhaf eridi, eridi
Günlerce beklediğim bir haberdi
Öğrendimki başka birini sevmiş
Anladım ki benimle işi bitmiş
Biliyorum artık bu son veda ediş
Benimki ümitsizlik iskelesinde bekleyiş.
Belki bir daha göremeyeceğim onu
Ama hep bileceğim orada olduğunu
Ve merak etmeyeceğim ardından
Bileceğim günün neden solduğunu.
Kayıt Tarihi : 13.4.2010 04:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
http://www.fotokritik.com/2221926 adresindeki fotoğrafıma ve umutsuz umutlarıma.. Biga 13/04/2010 04.33
![Hüseyin Başaoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/04/13/veda-598.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)