Veda Şiiri - Neva Erin

Temiz bir sayfa zamandan
Beyaz yelkenliydi
Maviler üzerinde salınarak
Bir sevdaya kulaç atan
Ve martılar…
Dalgalarla çoğaldılar,
Yüreğimin mehtabında buluştular.
Ve gözlerin…
Sinenin aynası, aynısı gözlerin
Boşaltırken hasret damlacıklarını yuvasından,
Yağmur yağıyordu
Besbelli ki gök ağlıyordu.
Ve toprağa cemre düşüyordu
Goncalar güle dönüşürken.
Bir güvercin yavrusunu arıyordu
Bulamadan akşam oluyordu aniden
Zaman cirit atıyordu sevinçten
Veda zamanı yakındır elbet
Ve her veda ölüm kokar
Dercesine sanki kavuşmak yok ilelebet
Sislerle yoğruluyordu da mekân
Çekmecemde birkaç fotoğraf kalıyordu
Arap saçına dönmüş düşüncelerim
Ve dudaklarımın arasına mühürlenmiş
Sözcüklerimle bir de ben.

(Malezya 2001)