Beşerin damarına
Basınca koptu kıyamet
Ey fani!
Senindir Afak’ın narı
İster söndür
İster körüklet
Dünya döner ilelebet
Devri daim nispet
Çarkına ram olmuş
Bu Ümmet,
Söndürürüz
İçimizdeki narı
Bize her gün Makber
Biz ölünce doğar şafak
İşte o zaman, kimse
Söndüremez, Afakı
Nehirler gibi
Sürünürüz yüzün koyun
Maverayla ordu olup
Şahlanırız bir gün
Okunma sayısı:156
Kayıt Tarihi : 10.3.2009 14:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bazan şahdamarına basınca Kıyametler kopartırlarya O kıyamet bizim başlangıcımız onların sonu olur.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!