Veda Şiiri - Zeynep Ergün

Sen yorma kendini..
Kesik nefesinden,
Solgun yüzünden okuyorum aklından geçenleri..
Gözlerinin daldığı yerden geçiyor yaşadığın yıllar..
Hiç olmadığı kadar özgür kuşlarında var..

‘’Yaşamak istiyorum’’ diyordun..
Her kısık nefeste tüketirken hayatı..

Hayatlarımız;
Terzinin elindeki kumaş parçası
Her makas darbesinde kopan parçalarımız..
Daraldıkça içine sığamadığımız hayatlarımız..
Yamalarımız..

Elim, sol yanının üzerinde beklerken küçük bir atışı..
Avazı çıktığı kadar bağırıyor kuşlar..
Sesi dinle!
Dışarıda yağmur var..

Alıp götürüyorlar seni,
Kapayıp bedenini kumaş parçasıyla..
Terziden arta kalanla
Soğuk bir odaya

Bilseydim,
Bir daha açılmayacağını gözlerinin
Ellerimin arasından kayarken sol elin,
En sevdiğin şarkıyı söylerdim..

‘’Zeynebim.. Zeynebim..
Şanlı Zeynebim..’’