sen
hiç papatya topladınmı
kırlarlardan
papatya kokan elerini
yüzüne sürdünmü
aklından gecirdinmi
pare pare
sen
sahil kenarlarının
keskin rüzgarlarını estigi gecelerde
kendine gelmen için
papatyanın kokusundakı
beni hatırladınmı?
salaş sokaklarda yürürken
yagmurun altındaki
üşüyen yüregini
sokdunmu ıslak ayakların ın altında
oysa ben hep andım hatırladım
seni beni papatya kokan ellerini
yüregimde
oysa ne güzel baslaşmışdı
umudun süvarisi
papatyalar
ıslak yagmurun altında
toprak kokan kırlarda
yüregim düşdü
cam kırıkları arasına
lime lime
bir veda sı olmadan
kopdu gitti
papatyalar
sessiz
sensiz
ve enderinden
Kayıt Tarihi : 19.10.2007 17:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!