Veda Şiiri - Büşra Gültekin

Duydum ki;
Bırakıp gidecekmişsin bu şehri,
Yürüdüğümüz siyah bayaz sokakları,
Islandığımız yağmurları...
Gecelerimi sessizliğe boyayıp
Gidecekmişsin...
Söyle;
Küsmezmi bu şehir sana,
Yağmurlar ağlamaz mı hasretinle?
Söyle;
Şarkımızı nasıl dinlerim sensiz?
Yalvarırım susma!
Yalan de, inkar et!
Bişeyler söyle!
Duydum ki;
Benide bırakıp gidecekmişsin...
Hiç mi düşünmedin, sensiz ne yaparım?
Hiç mi düşünmedin, nasıl sabahlarım?
Hani bensiz yapamazdın,
Hani bensiz nefes bile alamazdın sen,
Ağlarsam kıyamazdın...
Gülmeyi haram edip gidiyorsun!
Gidiyorsun işte...
Söylenecek söz bırakmadan...
Ardına bakmadan...
Hani sana hep Canımm derdim ya;
Her adımda beni öldürerek gidiyorsun!
Neden kırgınım biliyomusun;
Hiç bırakmayacaktın beni, söz vermiştin...
Bu bizim son vedamız olacak...
Ama en çok ne koyuyor biliyormusun;
Sana son defa sarılıyorum,
Son kez bakıyorum gözlerinin içine,
Son kez tutuyorum ellerini...
Bu sana son sevdiğimi söyleyişim...
Son olduğunu biliyorum...
Boğazım düğümlenmiş;
Gitmek için elveda dememi bekliyosun,
Nasıl söylerim?
En çok bu koyuyor!