Veda Şiiri - Selma Güngör

VEDA

Sen döndüğünde ben gitmiş olacağım
Ellerinde koskoca bir aşkın,
Ellerinle yaktığın külleri kalacak
Belki bir sokak lambasının altında,
Karların yağışını seyredecek
Belki kimsesiz bir sokak köpeğiyle dertleşecek
Ve ağlıyor olacağım büyük ihtimal
Yüreğimi bir sızı ayaz gibi kavuracak
Ve kalbim
Hiç ağlamadığı kadar ağlayacak…

Önce gölerin gelir aklıma her hal
Sonra acı tatlı hatıralar…

Sen bu satırları okuduğunda,
Ben çok uzaklarda olacağım
Yüreğini bir yangın saracak önce
Bilirim! Hiç bir şeyin gücü yetmeyecek,
Bu yangını söndürmeye
Beyninin içinde hep aynı çıldırtan düşünce
Nerede? Nasıl? Kiminle?
Aklının köşesinden bir an bile geçmeyecek
Bu ayrılığın tek suçlusu olduğun
İhanetleri yakıştıracaksın günahsız kalbime…

Sen bu satırları okuduğunda
Ben çok uzaklarda olacağım
Senin gibi yüreğim çok yanacak önce
Bilirim! Hiç bir şeyin gücü yetmeyecek,
Bu yangını sürdürmeye
Kuş olup uçmak içi çırpınacağım ama! Ne çare
Dönüş yolu kalacak çok geride…

Acımı dindirmek için,
Bilmem hangi tabiplere el açacağım
Bilmem kendimi hangi zincirlere vuracağım
Unutmak için hüzün gözlerini,
Bütün gözlere bakacağım
Uykusuz gecelere inat
Kendimi derin, derin uyutacağım…

Sen bu satırları okuduğunda
Ben çok uzaklarda olacağım
Ellerinde koskoca bir aşkın,
Ellerinle yaktığın külleri kalacak…
Biliyorum bu veda,
Hem benim, hem senin sonun olacak… MART 2006