Veda Şiiri - Adem Karagöz

Bir sonbahar günüydü,
Gam dolu keder dolu.
Bir rüzgar esiyordu,
Sessiz ve de hüzünlü.
Ayrılık vakti gelmiş,
Artık bitmişti zaman.
Biri bana yanaştı,
İnerek arabadan,
Hiç konuşmadı bile,
Gözünden süzüldü yaş.
Uzaklaştı yanımdan
Sessizce yavaş yavaş,
Artık veda diyordu.
Bana sallanan bir el,
Bu son el sallayıştı.
Her şey bitmişti meğer.
Gidiş hala o gidiş.
Meçhule gider bu yol,
Artık sallayan yoktur,
Ne mendil,nede bir kol.

Adem Karagöz
12/09/1997