Ağlamak,
Ne basit kalıyor yanaklarımda...
Ve bir otobüs camı kadar çaresizliğim...
birileri beni,
Onun gibi zorla götürüyor sanki.
Şimdi arkama bakıyorum,
Bıraktığım eşim dostum değil,
Ben kendimi bırakıyorum
O sevdiğim dar sokaklarda.
Kayıt Tarihi : 29.3.2007 21:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
istanbuldan sakaryaya giderken otobüste yazmıştım.ve düşündümki; gerçektende bir otobüs camından farkım yoktu.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!