Vedâ Şiiri - İlyas Özkan

Bir rüya mıydı yoksa çabucak geçen günler
Bu ayrılık, bu vedâ da neyin nesi söyle
Hasret ırmağını yudumlayıp, şu sürgünler
Bir ok misali şuramda kalakaldı öyle

Amansız, bozbulanık suların derdinedir;
Sonsuz girdabına düştüğüm, yanan çöllerin.
Avazımdan bir sevda seranatı yükselir:
Karanlık gecemiz dostum, gündüz oluversin!

Mâzi, hatıraları götürmüş beraberinde
Heyecanla yaşadığım demler rüya olmuş
Sensiz, hasbihaller kandilsiz her seferinde
Ülfete râm olunan günler, süreyya olmuş

Bir kıvılcım savrulup yakıversin geceyi
Şakağımdan kan sızan elemlerim de bitsin!
Şu en girift, en amansız, en zor bilmeceyi
Atıp kenara, yorgun dakikalar da gitsin!

Bezminle ser-mest olunan o hasretli günler,
Yerini hüzün nağmelerine mi bırakır
Zaman, kulağımıza hangi şarkıyı söyler;
Gül bahçemizde bilmem, hangi bülbüller şakır...

(20.01.2002
Pazar)