Veda 2 Şiiri - Tolga Sönmez

Gemilerin köpüklü izinde uzaklaşıyor zaman.
Aman dilemeye gücü olmayan,
Oyunun başında kayıp bir rekabet,
Amaçsızca bir çaba yaşanan.
Kalp kırıklıkları üzerine söylenen sözler gibi geçici,
İhanetler kadar yıkıcı bir talan.
Zahmetsizce yapılandı göz bebeklerinde,
Kızılmı kızıl, damarlımı damarlı bakıyorsun.
Sen aslında kendi oyununu kuralsızlığa taşıyorsun.
Basma kalıp geçiyor günler,
Emaresi kalmadı artık gönül yaralarının,
Ne bir ses nede iz hatyırlatıyor seni bana.
Yalpalayarak ve yalın ayak yürüdüm evet,
Kendine kapanıyor kapılar,
Kendine dönüyor insan.
Sana dipsiz kuyularında,solungaç solunumlu zamanlar bırakıyorum.
Beraberinde,ak ellerinde bir ninenin yanlızlığını iliştiriyorum.