Veda Şiiri - Hacer Öngör

Yaşlı bir yüzdü arkamdan sessizce bakan,
Gözleri dolmuştu, belli ki korkuyordu ayrılıktan.
Kolay mıydı evlatlarını gurbete uğurlamak,
Bellimiydi ki hayatta kim bilir ne olacak.

Dönsünler diye arkamızdan su döken insan dökmemişti,
Belki de dökememişti
Ellerimi tutarak,
Sadece nasihatler vermişti.
Allah’ını unutma yavrum,
yolunuz açık olsundu uğurlarkenki sözleri.
Bizleri de unutma diyememişti.

El salladım göz yaşlarımı tutmaya çalışarak,
Uzunca baktım uzaklaşırken arkama,
Dalıp gitmişim hasret dindirircesine,
Vatanımın gurbette olmayan eşsiz güzelliklerine.

İçim buruktu,
Gözlerim, ruhum, yüreğim ise arkada
Umudum yoktu avuntulardan başka.
Sinir oldum kaderime,
Alın yazısı demeden kapris yaptım hayata.
Ama ne fayda,
Sanki karanlıklar çökmüştü gözlerimden öteye.

1998