Veda... Şiiri - Elif Kerenciler

bir cocugun aglama sesleriydi
yüreğimin en derininde duydugum
garip bir sızıyla beraber
dün geldin umudumla
sandımki hiç bitmeyecek gülüşler
bu sabah uyandım ve vedalaşmamız gerek biliyordum
hiç istemedim oysa
sımsıkı sarılsam sana gitme diyebilseydim
gittin ve yine yalnızım bu şehirde
bogazımda düğümlenen nefesim
hayır! aglamamam lazım
arada boynuma kramplar giriyor biliyor musun
şimdiki gibi...
ben iyiyim diyorum her sorusunda
oysa yasıyor muyum ölüyor muyum
haberim yok...

31.08.2005
Carşamba
İstanbul