VEDA
Yaşamdan kopmuş bir sükûnetle,
Unutuldun bir kuytu kulübende.
Olmasaydı can yoldaşın minnoşun,
Bugünde olmayacaktın musala taşında
Oysa ne çok şey düşledin
Uğruna ömründen geçtiklerine
Bacın iki büklüm ağladıkça ağladı.
Feryadı ile Yürekleri dağladı
Yıkandın paklandın sarıldın beyazlara
Bacın gözyaşlarıyla elleri kır saçlarında
Son veda öpücüğü kondu kırışık alnına
Minnoşun başında miyavladı sessizce.
Gelinin gelmek istemedi son vedana
Oysa ne çok şey düşledin
Uğruna ömründen geçtiklerine
Dayanamadı bacın düşüverdi toprağına.
Kırlangıçlar hevesle döndü yuvalarına,
Akşam güneşi vurdu kulübenin camına.
Bir sanki sen vardın, bir sen yoktun,
Kulübende kalan hoş hatıralarda.
SEYFETTİN BARLAS
2024 ARALIK KUŞADASI
Kayıt Tarihi : 21.12.2024 13:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!