Kaldırdık müfredattan biz'li geçmiş zamanlarını.
Adın, adımdan ayrı yazılacak gelecek zamanlarda.
Artık hiçbir hikayede, hiçbir romanda aynı anda bulunamayacağız.
Bu așkın mirası olarak, müstakil bir yalnızlık bırakıyorum sana.
Bahçesinde hüzün çiçekleri, ağaçlarında leş kargaları,
Balkonu pişmanlıklar denizine sıfır bir manzara ile.
Benim payıma düşen ise koca bir boşluk, kalabalıklar arasında avaz avaz susmak.
Oysa ki nasıl da kaybettim seni, kendi ellerimle koymuş gibi.
Kayıt Tarihi : 5.12.2024 17:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!