Veda Şiiri - Muharrem Kördüğüm

Bilemezdim ayrılığım bu kadar Yaman olacağını
Hep şarkılarda duyardım
Hüzünlü bir nağmenin dizelerinde sandığım yanılgının ayak izlerini
Yine bilebilir miydim ki
Ayrılığın bu kadar yaman ve bir o kadar da soğuk yüzünü avuçlarımda tutabileceğimi

Karlar yağıyor yüreğimdeki sıcaklığın üstüne
Tireyen dudaklarımda tutunduğum bir sevda şarkım oldu ayrılık
Hazan mevsiminin dökülen yaprakları misali

Artık her şeyi başladı noktaya geri döndü
Tıpkı ömrümüzün bir kaç yılına sıkıştırılmış günün ağaran sabahı gibi
Peki nereye kadar
Ta ki gurubun örteceği gecenin kararan yüzünün konduğu ana kadar

Derken kışlar kışları kovaladı geçit vermeyen çamlı dağların üstünde
Karlar yağdı karlar üstüne
Fırtınaları fırtınaları çağırdı dağların tepelerinde uçuşmak için
Ve derken bi sukunet çöktü
Soğuk rüzgarlar kendisi başka bir kışın seherine saklarken
İşte dedim şimdi baharın muştusunu tutacağım kardelenim
Derken!
Sınırlandırılmış vaktin son bulduğu sesi duydum
Veda…

Nasıl bir veda ki bu başıma kaldırbilecek cesareti kendimde bulamazken
Korkumdu diyordum bir dramın gözlerinde son sahnesini yaşarken
Medcezirler kopuyor yüreğimin taşkınlığında
Bu son volkandı sınır tanımaz kızgınlığında
Gelir mi diyorsun sanmam
Bedenini kaybetmiş ruhun yanlızlığını kendimde yaşarken
(19.06.2004)