Veda Şiiri - Ahmet Yüzey

Çok yorgunum be. Bir tiren garında sabahlıyan kimsesiz çocuk misali , yanlız ısısı ve üşümüş . Çok yoruldum beklemekten ümit etmekten. Olmayacak dualara amin dediğim günlerin kırkı çıkarken, ben yanlızlık senfonisi meldosine kapılmış haldeyim . Yorgunum yaşamak gibi ağır bir yorgunluk. Hiç birşeyin anlamı yok gibi . Dünyadaki tüm zencilerin açlığı çaresizliği birikmiş sineme . Kifayetsiz gecelerin sabahında yanan sigaranın dumanında ruhum bir ekmek arasında zalime lokma oluyor. Ah zaman ah kendisinden başka kimseye ilaç olmayan zaman benim kaderimi kan çiçekleri ile yazan hayat . Artık veda vakti aramın iyi olmadığı gelmiş geçmişin sahibine dönüş vakti.