Veda Şiiri - Azad Birgül

- Hayır. Bana bunu neden yaptığını asla sormayacağım. Sana bu hayatta verebileceğim her şeyi vermeye çalıştım. Sana verdiğim değer, sevgi, emek ve daha nice şey başkasına sarılman için miydi? Görüyorum ki sende hiç bir kıymeti yokmuş bunların.
-Ama..
- Hayır. Sadece diyeceğim birkaç söz var. Ondan sonra ebediyen suskun bulacaksın beni zaten. Ben bunu haketmedim. Ama sana verdiğim hiçbir şey için pişman değilim. Çünkü sevda bunu gerektirir. Ben her gururlu insan gibi yapmam gereken şeyleri yaptım. Seni hiç bilemeyeceğin kadar sevdim. Çocukluğumdan beri ruhumda yarattığım ve tüm benliğimle büyüttüğüm bir kadın vardı. Onu yine o zamandan beri tarifi imkansız bir aşkla büyüttüm. O sendin benim için. Haberin yoktu; seni sevdim, korudum, besledim, en güzel şarkıları sana söyledim. Ruhumu seninle doyurdum. Şimdi görüyorum ki sende en önemli olan sadakat eksikmiş. Bunu bunca zaman nasıl farketmedim diye düşünüyorum. Aşk kör eder bilirsin. Gerçi sen nereden bilebilirsin ki? Şimdi düşünüyorum da sana ne kuvvetli bağlarla bağlı imişim. Bunların bir gün kopup, boynuma dolanıp, beni boğacağını hiç düşünmezdim. Sensiz yaşayamam, ölürüm gibi sözlere asla gerek yok. İnsan, tahammül edemeyeceğini sandığı pek çok şeye alışıyor sonradan. Yine sabah kalkacağım, kahvaltımı yapacağım, işlerimi göreceğim. Yaşayacağım. Evet yaşayacağım. Ama nasıl? Sensiz bir hayat... Belki hayaline sarılır uyurum. Belki bir gün sen de beni seversin. Belki. Belki. Ahhhh! Bunun olmayacağını da biliyorum. Bir insan ömründe tek bir kişiyi sever gerisi arayış ve kaçışlardan ibarettir. O bir kişi olamadığım için kırgınım. Bunda senin de suçun yok. Seni kendim gibi sanmakla ne büyük bir hata yaptığımı ancak şimdi anlıyorum. Ben zaten hiçbir zaman gerçekten sevilmeyeceğim. Bunu bile bile ne diye yaşıyorsam. Bir insan sevilmediği sürece ne diye yaşar sence? Bunu düşündüğünü sanmıyorum. Bir insan muayyen bir vakte kadar yaşar. O vakitten sonra vaktimizi hasrettiğimiz her şey tekrar eski vakitlere dönmek içindir. Yazık ki bir ömür ancak böyle boşa harcanır. Oysa bunu yaparak nice aydınlık yarınlara gözlerimizi sımsıkı kapatıp, ruhumuzun derinliklerindeki karanlıkta hiçbir gayeye tutunmadan mazilere çarpıp düşeriz. Ancak şimdi anlıyorum ki aşk böyle kör edermiş. Lakin ben gözlerimi bu karanlıkta kör etmeyi bin güneşli günlere yeğlerim. Her neyse dediğim gibi her şey. Sana daha birçok şeyler anlatmak isterdim ama artık hiçbirinin bir manası yok. Sen her şeye rağmen zihnimde, kalbimde ve ruhumda en saklı ihtirasım olarak kalacaksın.
- İnan ne diyeceğimi bilmiyorum. Ben asla böyle olsun istemezdim. Ben seni sevdim. Ama görüyorum ki senin sevdiğin kadar sevememişim. Bunu yapamadığım için affet beni. Sana bunu yaptığım için pişmanım. Gözyaşlarım asla dinmeyecek. Aman yarabbi! Nasıl olur da en büyük günah olan seven bir kalbi kırmak gibi bir hata yaptım?
- Sil gözyaşlarını. Elveda.
- Asıl sen sil. Hayır dur gitme. Gitme.