Gecenin yalnızlığı beni alıp giderken,
Ufuklardan göründü sallanan beyaz mendil.
Gitgide yüreğimde irileşen karanlık,
Birdenbire eridi, yandı içimde kandil.
Yalnızlığın tatmıştım acılı hayatını,
Yalnızlıktı dayanan boğazıma çelik el.
Karanlığı titretti içten içe yankılar,
Yankılardan bir hayal dedi: Haydi durma gel!
Bu ses beni çağırır, bu ses beyaz ufuktan,
Yıllardır hasret hasret andığım ülkelere.
İçimde dinmez arzu; sonsuzluk, ölümsüzlük,
Kuş gibi kanat kanat uçmak maviliklere.
Kayıt Tarihi : 3.10.2004 14:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!