Veda Şiiri - Şuayip Bekar

Hüzün dolu nehirlerime hayat vermiştin,
Bir cennete dönmüştü seninle dünyam.
Sende ülkemi ve kendimi sevdim,
Kalbimin içinde sevda ateşin harlanırken.

Yapamam dediğim her şeye umutla bakıyor,
Gerçekleşmez dediğim her şeye inançla sarılıyordum.
Sen bana öyle iyi gelmiştin ki,
Kalemim bile hüzün yazmayı bırakmıştı.

Bir gün gideceğinden habersiz adımlar attım,
Sana daha yakın olup yitirmemek için.
Ama ne fayda; sen gitmeyi kafana koymuştun,
Bense yine hüzün dolu nehirde yiten biri oldum.