Veda Şiiri - Özge Özgen

Eli yüreğindedir akşamın
Birazdan bulutlarda çöker üstüme tüm dinginliğiyle.
Ve ben kahverengi gözlerimi yumarken
Eylülün dilinden konuşuyorum
Belki dinleyenler olur bu kuru sessizliği kim bilir
En acı olan da, bu kimsesizliğimden kimsenin haberi bile yok
Seninde
Ve kalbimi tekmeleyen bu yağmur sonrası rüzgarlar
alıp götürse beni diyorum
Hem karanfilleri koklamak için değilmidir böylesi vedalar
Daha ne bekliyorsun ömrüm
İnsan kaç kere ölebilir ki

Özge Özgen