Veda Şiiri - Emrah Arslan

Ölmek üzere olan bir zavallıya kalp masajı yapmak
gibiydi seni yeniden sevmek.
Ne var ki ben yaşamak istiyordum seninle.

Elimden kayıp giden hayatımın arkasından kanıyordu
gözlerim.
Ve sen dönüp ardına bile bakmadın.

Beni cezalandırma konusundaki bu iradene hayrandım.
İdam mahkûmu değildim ama yine de tekmeledin sandalyemi.
Yazık, bir son arzun nedir bile demedin.

İlmek ilmek dokuduğum hayatın boynuma geçtiği yerdeyim.