Veda Şiiri - Özkan Karadar

VEDA

Dönüşü olmayan gidişlerdi canımızı acıtan,
Bilirdik herşey için geçti…
Ne gizemli gece varacaktı sabaha,
Ne de geri gelecekti yitirilenler birdaha.

Mahsun bir elvadanın yankıları dağılıyordu dört bir yana,
Tutmuyordu eller, sağır olmuştu kulaklar,
Ağlamaya bile cesareti yoktu gözlerin,
Bir kaç veda sözcüğü dudaklarda,
Onlar bile, onlar bile dökülmek istemiyordu,

Tarifsiz bir keder kaplamıştı bedeni,
Kalbe saplanmış bir hançer kadar keskin,
Ölüme götüren bir zehir kadar acı…

Hayaller kadar uzaktı artık vuslatlar,
Sılalar gurbet olmuş, mutluluklar yalan.

Zaman durmuştu adeta, geçmiyordu günler,
Anlamını yitirmişti şarkılar, ayrılık söyler.
Gitmişti kara tren, demir almıştı son gemi,
Dönmeyecekti dünya durmuştu sanki...

Özkan KARADAR