Vechimdeki Acım Şiiri - Metehan Büyükciv ...

İnsanlar bazen susarak kıyar birbirine Bazen de sessiz,tarifsiz nameleriyle. Telaşlanır umut bir tutam tutarsız sözle Haykırır çöllerde belirsiz selzenişlerle.

Hayat çiğnenmiş kollarımda bir hasta humus gibi Ve kavuşmuş misaller,olmuş bir tasta namus gibi Söndü beynimde dolaşan her iplikten kıvılcım İstikamet var olsa da küstü bana vechimdeki acım.

Gökler indirse de kıyameti sonsuz bir haşmetle Ne ümit olur kurtuluştan ne de garip bir beste.