Vebalimiz Şiiri - Nuran Karaca

Bendim kendime,
Acik kapi birakmayarak
Senden kacan ama,
Yinede sana yakalanip
Karsinda savunmasiz kalan.

Düsmüstün bir kere,
Gönül topragima
Sakli büyütmeliydim orda.

Ama, günden, güne,
Yaklasiyordun
Topragi delip
Gün yüzüne fiskirmaya.

Ne kadar saklayabilirdimki!
Onu senden ve, baskalarindan.

Ve, gün yüzüne ciktiginda
Biliyordum kacisimiz yoktu
Birimizin ölmekten.
Ya, askimdi ölecek olan. yada,ben.

Simdi onun yasamasi icin,
Seve seve ölen ben oluyorum.
Ama emanetimdir, askim kollarina.

Ona benim yerimede sahip cikamazsan,
Ikimizinde vebali, kalir boynunda..

05:21 30.09.2013