Vebal Şiiri - Yıldırım Kırlılar

Kendi ellerimle astım boynuma
Bu taşınmaz ağır vebali
Bütün iyi niyetlerim
Parmaklarımın arasından akıp gitti
Geçti gitti o güneş yüzlüler su misali
Aşk dedim sevgi dedim sevda dedim
Gül goncası baharları yitirdim
Ben hiç kimsenin kursağında ekmek
Boğazında şarap
Dilinde şiir değildim
Farkımın farkına varınca
Fark edilmediğimi öğrendim
Hak verdim o yalan sözlere
O yalan gözlere
Ben onlar gibi değildim
Serde erkeklik var demeyip
ağlayan gözlerim
Artık taş kesildi
Bu yaştan sonra
ihanet etmeyi öğrendim
Al beni...karanlık
Ben sarı yağmurların
O yüreği şiir yüklü şair değilim artık
Hangi omuza baş versem
Ağardı saçlarım
Hangi dala uç versem
Sarardı yapraklarım
Hangi ele el versem
Kanadı avuçlarım
İnanmıyorum hiç kimseye
Ve hiç birşeye artık
Güz
Güz
Güz...
Mevsimim sensin bundan böyle
Bu yalan dolu yılları
Seninle yürürüz
Varsın günahlarda boğulsun ruhum
O sahte gülüşlerde ben artık yokum
Kendi ellerimle astım boynuma
Bu taşınmaz ağır vebali
Ne şiir yüklü yüreğim var artık
Ne içinde taşıdığım sevgili
Hiç kimseye etmedim
Ben kendi kendime
İhanet ettim.
YILDIRIM KIRLILAR 04.01.2020