İki küçük kardeş var, engelliler doğuştan,
Evleri yıkık, dökük daha beter koğuştan.
Felçli olduğu için elleri ayakları,
Arkadaşları ancak, divandan yatakları.
Padişah demiş idi, sıhhat cihana bedel,
Gariplerin çektiği, şüphesiz ömre bedel.
İki yoksul, fukara, engellilik cabası,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
