Veafasız Alem Şiiri - Hamit Atay

Vefasız Alem

Vefasız bir alemde yol alır gönül,
Dost bildiklerim bir bir kaybolur.
Sözler yemin gibi kalır dillerde,
Gerçek olanı zaman savurur.

Geceler dert, gündüzler hicran,
Kimse bilmez içimdeki fırtınayı.
Bir selam, bir tebessüm beklerken,
Sessizliğe gömüldü hatıralar.

Yalan dostluk, sahte sevda,
Menfaatin gölgesinde soldu bahar.
Kimse sormaz "Nasılsın?" diye,
Herkes kendi derdine dalar.

Ama unutma ey vefasız alem,
Bu dünya da döner, hesap da döner!
Bir gün sen de düşersin yollara,
Ve seni de kimse hatırlamaz bir gün.
Hamit atay