Ve zaman geçtikçe şiir Şiiri - Leylaa Ecrin

VE ZAMAN GEÇTİKÇE ŞİİR

Bazı kapıları hiç çalmamayı öğreneceksin.
Bazı cümleleri yutmayı,
Ve bazı insanları sadece dualarında taşımayı…
Çünkü herkes hak etmez içinde yaşamayı,
Ve her hikâye bir ömre sığmaz aslında.
Biraz suskun olacaksın belki,
Ama içindeki ses daha gür konuşacak.
Kalabalıklardan çekilince anlarsın;
En gerçek dost, bazen kendinmişsin meğer.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Hiçbir yere kök salmadan büyüyeceksin,
Rüzgâr nereye isterse oraya eğilecek başın,
Ama kırılmayacaksın.
Çünkü sen artık bildin;
Kırılmak, sadece çok tutunanların kaderi.
Kendine bir gökyüzü seçeceksin sonra,
Belki mavisinden çok karanlığı hoşuna gidecek.
Ama ne fark eder,
Sen içinde yıldızlar taşıdıktan sonra…
Karanlık bile aydınlanır sen yürüdükçe.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Ve nihayetinde,
Bir gün dönüp ardına baktığında,
Kimseyi suçlamayacaksın olanlar için.
Ne gidenleri, ne kalanları…
Sadece hafifliğine şükredeceksin.
Ne çok sevdim diye pişman olacak,
Ne de az sevdim diye eksik kalacaksın.
Sen sadece…
İlişik yaşayacaksın.
Hayata da, insana da, zamana da.
Ama hep ucundan.
Çünkü en güzel hikâyeler,
Zorla yazılmaz… kendiliğinden olur.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Bir bakışla anlamaya çalışmayacaksın artık insanları,
Çünkü gözler çok şey anlatmaz bazen.
Kimi içini saklar bakışlarında,
Kimi yalanlarını süsler gülüşlerinde.
Sen ölçmeyeceksin kimseyi kelimelerle,
Kimseyi de tartmayacaksın kendi terazinde.
Çünkü her insan başka bir dünya,
Ve sen artık turist olmayacaksın kimsenin ülkesinde.
Geçip gitmek var ya hani,
İz bırakmadan, izlenmeden…
İşte öyle geçeceksin insanların içinden.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Bir rüzgâr gibi dokunup geçeceksin,
Ne savuracak kadar hoyrat,
Ne unutulacak kadar silik…
Hatırlayana iyi gelecek kadar…
Unutana yük olmayacak kadar…
Kırılacaksın belki yine,
Ama eskisi gibi dağılmayacaksın.
Çünkü artık toparlamayı öğreneceksin kendini,
Kimseye muhtaç olmadan,
Kimsenin “gel” deyişine bel bağlamadan.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Ve en güzeli ne biliyor musun?
Bir sabah uyanacaksın,
İçin sızlamadan…
Bir isim geçecek aklından,
Ve sadece tebessüm edeceksin.
“Geçti” diyerek, “bitti” diyerek değil…
“İyiki yaşandı” diyerek…
Çünkü artık bilmiş olacaksın:
Bazı şeyleri kaybetmek değil,
Ağır yüklerden kurtulmaktır aslında.
Ve sen kendine döndükçe,
Hayat sana hafiflemeyi öğretecek.
Bağlanmadan sevmeyi,
Kaybetmeden gitmeyi,
Ve vedaları bile zarafetle yaşamayı…