VE YOZGATTAKİ SEN Şiiri - Bayram Cerit

VE YOZGATTAKİ SEN

Ben yalnız sende işkencedeyim
Bilemezsin neler çektiğimi
Izdıraplarımdaki umudu bilemezsin
Yüreğimin her ağrısında
Prangalar vurulur yüreğimin kanatlarına
Toprağa acı verdikçe büyüyen ağaçlar misali
Prangasını özleyen mahkumlar
Özgürlüğü düşleyen kuşlar
Ve denizsiz martılar oluveririm sensizken bozok diyarında
Sarasız çöller geçiyor
Yüreğimin her bir hücresinden
Çöllerde bile seninleyim
Sara neymiş
Yozgat’ta seni hayal ediyorum
En karanlık akşamlarda bile
Rakı niyetine
Gözlerindeki mezeyle sarhoş oluyor
Kömür gözlerinin karasında
Ölüyor,
Ölüyor,
Diriliyorum...
06.06.2002
YOZGAT
BAYRAM CERİT