Ve Yirmi bir Martta... Cizre Kürtçe Ağlı ...

Uygar Yeni
379

ŞİİR


6

TAKİPÇİ

Ve Yirmi bir Martta... Cizre Kürtçe Ağlıyordu

Gözlerim şahitti, doksanlardı, yabancı bir ülkeydi
Sessiz ve çaresiz gazetecilerin gözleriydi gözlerim;
Sokak ortasında,
Köprü altlarında ve ulu orta
Bir deli öldürüldü, Cizre’ydi
Gencecik, Kürt bir deli
Tam dört saat boyu sürüklendi Alman yapısı bir panzer arkasında...

Şahitleri var,
Şahitleri gözlerimin
Yakılan bedenimin, kesilen bacaklarımın
Ve havan topuyla bombalanan köylerimin
Ve şehitleri var ülkemin,
Mazlum, dilsiz, çaresiz şehitleri ülkemin…

Ve bok yedirildi bana;
Şahitti gözlerim,
Ağzım, dilim
Ant olsun şahitti nefesim…

Sonra,
Sokaklarda insan ölüleri
Bilcümle canlılar yakılmıştı ahırlarda
Ve yirmi bir martta;
Bir avuç toz ile yaktılar aksakallı dedelerimizi...

Bir tas su vardı ellerimde;
Yemin olsun,
Yüreği elinde gazeteciler de şahitti
Vurulmak, öldürülmek pahasına…

Elimde bir tas su; yüzümde uzun, aksakal
Yanan yurdumu
Elimde yüreğim ile
Söndüremedim...

Salonlara doldurulmuş halkımı
Çocuklarımı,
Kadınlarımı, adamlarımı, analarımı, nenelerimi ve dedelerimi;
Suçsuz günahsız insanlarımı koruyamadım,
Ülkemi koruyamadım…

Ama bağırdım inat ile;
Bin öldürseniz de yüz bin oluruz
Bombalarınız, tanklarınız, mermileriniz ve uçaklarınız
Yüreğimizden daha güçlü değil, yer gök şahidim olsun…

Gazeteciler de şahitti;
Gördüler, çektiler
Yazdılar, resmettiler zihinlerine
Ama gazete manşetlerine; bilmeden, istemeden
Bir tek yalanı servis ettiler…

Şahitti gazeteciler, şahitti ölenler ve öldüren askerler,
Ve şahitti kuşlar, kurtlar, börtü böcek
Şahitti yer
Şahitti gök...

Parça parça öldürdüler beni,
Yaktılar bedenimi, sahipsiz bıraktılar
Gömmediler toprağa;
Bir köprü altında, sokak ortasında
Ve tümden yalan ile, yaradana rağmen
Beni öldürdüler…
Ölenlerden, yakılıp yıkılanlardan
Ve bir de o dilsiz gazetecilerden gayrı
Kimseler görmedi; Cizre Kürtçe ağlıyordu ve tüm Kürdistan yanıyordu, dilsizdi, çaresizdi…

Ama yer gök şahidim oldu;
Gazeteciler şahidim oldu,
Resmettiler zihinlerine
Ne kadar yalnız olsam da
Ne kadar vurulsam da evimde,
Sokağımda, dağımda, baharımda
Ya da yazımda
Ant olsun ki beni öldürerek bitiremedin…
Ve yer
Ve gök
Şahidim olsun ki
Yüz yıllardır akıttığın kanımda boğulan sen olacaksın…

Uygar Yeni
Kayıt Tarihi : 3.1.2014 03:35:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Uygar Yeni