Sensiz uyandım yine bu sabah,
Elimde yalnızlığım,
Boynumda bir yük gibi sevdam,
Güneş yine sensiz doğmuştu,
artık o bila habercisi olmuyordu baharın,
bu sabahtı gittiğini anladığımda,
sensizdi benliğim demiştim ya
sanki..hiç seninle dolmamışçasına...
gözlerim sanki seni hiç görmemişçesine kördü
bu sabah...gittiğini anladığımda
ama yine de çıkıp gelecekmişsin gibi olurdu aklım,
ellerimse hep telefonda,
ve o kan gezinirken tenha sokaklarında kalbinin,
sen hiç üzülmedin,
bu sabahtı gittiğinde,
dönüşün hiç olamayacağında ötesinde,
Umut KurtKayıt Tarihi : 28.8.2008 16:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Umut Kurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/08/28/ve-yine-sabah.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!