Bize yasak olan ölüm ile
Yaşamaya çalışıyoruz işte.
Hem de
Deri ve kas olduğumuzu bile, bile.
Bir de
Çatırdayan kemiklerimizle
Meydan okuyoruz dünyaya.
Ölümü kabullenemeyen insanlarla
Dost oluyoruz bak işte yine.
İyi de
Şimdi peki biz
Ölümsüzlüğün neresindeyiz?
Bilim için
İnançlarımızı sorgulayabiliyor muyuz?
Öğretilerden
Şüphelenebiliyor muyuz?
Ve bize öğretilenden
Başka öğretilerin de olduğunu biliyor muyuz?
Doğrunun peşinden
Ne kadar koşabiliyoruz?
Yoksa tek doğru bizimki mi?
Bu mudur inandığımız?
Öyle mi?
Böyle mi düşünüyoruz?
Oysa biz
En doğruyu bulmak için
Hiç ölmeyeceğiz.
Bunun için ebediyen
Ölümü kendimize yasaklayacağız.
Ve her şeye rağmen
Biz olmayı başaracağız.
Ayrıca ve hatta bundan da kuşkulanacağız...
Kayıt Tarihi : 14.9.2008 21:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!