Ve Yağmuru Çok Seveceksin

Bir şimşek parıltısı kadar kısa bir parçasındasın
Levh-i Mahfuz’a ışık düşen Kalubela’da zamanın!

Yaşadıkça
Hissene düşenin ne olduğunu çözeceksin
Memnuniyetsiz davransan da gökkubbenin altında
Payına düşenden fazlasını bulamazsın
Deli çağlarını yaşıyorsun şimdi
Hayatın azgın dalgalarında teknenin başına geçmiş
Dümeni istediğin gibi dönderiyorsun
Sarp kayaların hesabını yapamayacak kadar körsün
Klavuz, hayatın deli dalgalarının bir gün
Sarp kayalara bindireceğini söylese de
O’nu duyamayacak kadar sağırsın.
Tekneyi kayalıklara bindirip te
Enkazına tutunduğun gün.
Neler kaybettiğinin hesabını yapmak
Aklına bile gelmeyecek.
Zamanla yitirdiklerin aklını başına getirecek
Geriye alınmayacak zamanların verdiği ızdırabın
Pişmanlıklarında kalacaksın.
Bir kez olsun dışarıda bir noktadan
Kendi içine bakmayı başarınca,
Ve gözlerini etrafa kapatıp kendi içine açınca
Bütün söylentilerin özetinin senden
Çıkartılmış olduğunu göreceksin
Önce inanmak istemeyecek
Acıyan gözlerini yumacaksın
Nefes nefese
Gerisin geri ödünç imajlarına döneceksin.
Bir yıldırım gürültüsü kadar güçlü
Bir şimşek parıltısı kadar etkili
Ve son defa,ama bu defa kesin
Toprak gibi göklerin de tam orta yerinden
Yarıldığını anlayacaksın
Niçin yaratılmış olduğunun bilincine varacaksın
Henüz yağmuru sevmiyorsun
Çünkü bilmiyorsun
Aklın uçarı hiç ıslanmamışsın
Ama yakınsa görecek ve bileceksin
Hiç şansın yok
Sen de ıslanacaksın
Ve yağmuru çok seveceksin.