Ve Yağmur... Şiiri - Yusuf Şanlı

Susturdu tüm sesini kendinden başkasının.

Saplanan bıçak misali kalbine toprağın,

Salladı kollarını anlık kızıl hançer gibi.

Durdurdu düşünenlerdeki düşünmeyi.

Aldı boşlukta olan her şeyi kontrolüne.

Dokunamadıkları keyf aldıklarını sandılar,

Sadece Ve Sadece baktılar onu anlamak için.

Oysa nem değildi onun derdi,

Bir Yüce elin hissini duyurmaktı tenlere,

Silip süpürmekti kirlenmiş gönülleri

Yeri ve arzı hazırlamaktı yarına.

Yükseldi korku denizlerini dalgalandıracak kadar,

Durulurken bir bebeğin göğsünü huzur dolduruyor gibi,

Aktı tüm düşünceleri götürürcesine hummalı,

Karalar bağlandı sokakların yüzlerine.

Ve Yağmur...