Yaşanmışlığın tortuları çökerken
benliğimizin en derinine
yosunlaşmış duygularımız kabarır
bir şenlik
ve / veya savaş gibi...
Elimizi uzattığımızda maviliklerin perilerine
avuçlarımıza oturuverir tüm güzelliğiyle
ve / veya şeytana inat gülücüklerle.
Açlık çeker gönlümüzün kılcal damarları,
dolaşırken içimizdeki dünyayı
bir nehir
ve / veya Fırat oluveririz şiirlerimizle.
Her sevdalanışımızda kopartırız
yosunlaşmış duygularımızın bir kanadını.
Biz koparttıkça yenileri oturur yerine
ve / veya garip kalır diğer yosun arkadaşları...
Kayıt Tarihi : 1.6.2004 13:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!