Ve ve Veya Şiiri - Toygar Uludüz

Yalnızım tabi, kendi tabutumu bile ben taşırım.
Kim inanırdı bir şeyleri kaldıracaĝıma?
Güçsüz bedenime tutunmuş bir ruhum.
Ağlarım, ezan ve köpek sesleriyle...

Gözlerim bozuk değil sadece ıslak,
Bu sebepten önümü göremeyişlerim.
Ah bir bilinse kim yalancı kim çıplak,
Herkesin vardır pislikten giysileri.

Şimdi;
Batıyor mu, yoksa çıkıyor muyum bu berrak suda?
Herkes de tutmak ister olmuş elimi.
Bilmiyorum tanrım bu azap niye?