Ve Tekinsizdi...ve Aktı Köpükler...

Kara köpükleriyle oynaşırdı deniz
Ve kendini bildim bileli alışıktı buna şehir.
Usanç duymazdı
Hiç ses etmiş değildi kıyıya vuranlara

O dalgalar ki toplayıp toplayıp hınçları,
Her defasında daha tekinsiz köpükler biriktirdi

Her yer kara köpüktü.
Gece kara,gündüz kapkara köpüktü.
Köpükler gecenin,geceler kapkaranın,gündüzler köpüklerin
Zırhlı yüzüydü

Zulasında suskun duran yüzü kaskatı olurdu hararetin
Yağmur damlaları düşerken döllemek üzere umutlara.

Bela kimi kez en kestirmeden ulaşmak için aşk ülkesine
Ve boğmak uğruna tüm karaların içindeki kapkaraları
Gözü kara olurdu zeytin gözlerde

Gerinip de saplatmak için boşluğuna yüreğin
Hançer olurdu tenhalar ve kapkara kesilirdi elleri
Çıkardı kınından vurur da vururdu öteki hançere yeniden verdirmek için su

Alışılmadık şehirlerde İflah olmaz kalp atışları dilendi durdu karalara karşı
Değil midir ki en karaları yok etmenin öteki adıdır omuz omuza direnmek

Tanıyorsun değil mi günü
Sürüklenip duruyor ırmak üstü yalnızlıkların peşinden
Ve görüyorsun ki saldırıyor bakir uçlarına el değmemiş bulutların

Kendini bildi bileli sağdırırdı ten
Köpük köpük olup da doyurmak için masumiyeti

İki yaban gülünün sevişken vaktinde
Titreyen bütün kara gölgeler tanıktır ki
Yorgun düşen hasarsız günahlardır bereketli damlalar

Bu yüzden hep apaktır susuzluğu bastırılamayan gece nöbetleri
Hep üşür,hep üryandır
Köz üstünde tek ayak üstünde duran köz

Bir dal çıtırtısı işte diyelim
Ve diyelim ki yüzün kara

Bir çift el hırsızdır ya şimdi
Fark etmez ki köpüklerin tekinsiz olması
Geziniyordur zarif şehirleri boşaltmak için en kuytularda

Ay utanmıyordur ağarmaktan
Alışık şehirlerde kara köpükler oynaşırken
Ses etmez,usanç duymaz mağmalarda dört nala koşan taylar talandadır mutlak…

Ey kıraç yürekleri ferahlatan öz su
Bir varmış,bir yokmuş olmadan alışık şehirlerin gün ortası karalarından
Akacaksan,akabildiğince şimdi ak….