Ergenekon’dan aldı suyunu,
Geceye karşı bilenen kılıçlar!
Delindi demir dağlar,
Yüreklerin ateşiyle yakılarak
Sonsuzluğa açtı kapılarını gökyüzü,
Yer sarsılırken…
Ve yeniden dirilişin tanığı oldu tarih
Asya bozkırlarında…
Sonsuz koşunun mola yerlerinde
Obalar kuruldu oymak oymak
Buyruğuna girdi rüzgar ve yağmur…
Rüzgarlar kanat oldu yağız atlılara,
Yağmur,
Bolluk ve bereket götürdü
Gittikleri yeni diyarlara...
Gerdikleri yaylarla
Sonsuzluğa doğru fırlattıkları okların
Ardından yetişmek için
Nice çağların içinden geçtiler
Altayları aşan yağız atlılar …
Ve tarih yazılırken,
Sonsuzluğa açtı kapılarını gökyüzü!
Yeniden doğdu mavi ışklı güneş,
Sonsuzluğa doğru akıp giden her yüzyılda
Yolunu aydınlatmak için bir milletin…
Kayıt Tarihi : 5.10.2007 23:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tahrihini bilenler geleçeğini bilir
Atasını sevenler elbetteki sevilir
Biz bizi bilmez isek söyle bizi kim bilir....
yürğine ve kalemine sağlık
selam ve dua ile
TÜM YORUMLAR (2)