Ve sustular Şiiri - Muhammed Yusuf Yaşar

Ve sustular,

Her bir boğumunda tesbih edilen
o titrek eller,

açıldığında aşk eden
kapalı iken hamd makamı
o dinlenesi dudaklar,

Kucak dolusu bir hayranlık,

Öğrenilecek asırlık
belki tozlu çokbilmişlikler,

her celsesinde bu kez devlet değil
yıkılan gönülleri imar eden
mahrumum diye şişirilen sohbetler,

Her şey ve herkesi anlamlı kılan
rûz-i mahşerde isim tabelası
O dimdik olası şahsiyet,

geç kalmışlıklar,

ama daha çok erken diye silkelenişler,

Vakti gelsin artık YETİŞİR!
diye haykıran
kahverengi tek saatin tik takları,

Dar ama kuşatan
gümüş gibi parlak
sığınak gibi
o
maktul bizcileyin yüzük,

Senin için deyip de
göz çıkaran Ben’in oluşlar,

anlatamadım,
bildiğim diller lâl oldu diye
bas bas bağırışlar,

meğer satın aldıkça
gurur duymakmışcasına
hediyeler,

asıldığı yerden saklanmak için değil
kurutulmak için alınan
o
taptaze acı gibi
gönül,

hıyanet edilmesin diye
göstermelik emanetler,

paylaşamam diyerek
pay pay ezberlenişler,

en dibinde olduğunu inkar eden
en yüksek oluşlar,

sen ne dersen o
diyerek
KENDİM’e gelişler,

ama diyerek
hakkı bilmeyene verilen
ulufe hak edişler,

çocuk gibi şen
keşke olabilseydi deyişler,

yâri serinleten
aynı rüzgardan
alev alev yanışlar,

ömür ömür bekleyip
bir an için yana yana duyulan
anlıklar,

Geceleyenin giydiği
ama geceyi örten
o mavilikler….

Anlar, anlaşılanlar, anlatanlar, anlatılanlar

Sustular ve!!!

Bütün yaptıklarımı bile bile
Hala KENDİNDEN cayamadım…