Ve Susmak Şiiri - Ercan Eyvaz

.Ve susmak

Karanlıklardı susturan beni
Ortalıkta dolanan kelimeler
Birbirine çarpan gözler
Yersiz kahkahalardı susturan
Loş ışıklar altında kimi zaman
Karanlık ve tenha yerler araken gözlerim
Susmaya susatan
O aptal esprisiydi hayatın
Başlayınca kendimle kavgalarım
Ayıran hiç kimse olmadan
Susmaktı çoğu zaman
İçimdeki deli yalnızlığı doğuran
Düşünmeye bile fırsat bırakmadan
Yalnızlığa cami avlusu ararken
Bırakıp ardıma bile bakmadan
Kaçmaktı buralardan
Koşmaktı soluk soluğa
Tutunmaktı yeni bir aşka
Savunmasız direnmeden
Atmaktı, aşkın kollarına
Yalan öpüşmeler
Sarfedilen güzel sözler
Buluşunca ateşli dudaklarda
Zevkin zirvesinde kopan bir çığda
Yarım kalacaktı yine sevişmeler
Dondurucu soğuklarda
Öylece yapayalnız bir başıma…
Susmaktı çoğu zaman...