Kör bir ışık insan insanda.
Karanlıkta kendime yetmiyor dua.
İki suskun yanlamıyız.
Yağmur yağınca böyle oluyor.
Öyle ansızın diriliyorsun özlemin belleğimde.
Yine gözlerinden öpüp yolcu edeceksin beni.
Ne çok zaman, bir ucu belirsiz ufuklara ekli köprülerdeyim.
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Her zamanki şiirlerinizden farklı bir hava var bu şiirinizde... Daha çok kendi kendini sorgulayan bir şiir. Hüzün hakim ama işleniş akıcı ve etkileyici...
Aşk, aynen dediğiniz gibi, gurbet demek... Gurbette olan yürek de ancak bu kadar hüzünlü olabilirdi...
Yüreğinizi ve kaleminizi kutluyorum Engin Bey. Selam ve saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta