Hüznün bittiği yerde başlar hayat.
Tekrarı sıkıcı olmayan bir tiyatro oyunu gibi,
Yeniden ve yeniden açılır perde.
Hüznün her dokunuşunda kapanır, karanlıklara gömülerek.
Ayakta alkışlanır,
Yenden ve yeniden.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta