Ve sonra durağan bir hal!

Bitmeyen bir koşturmaca
Nereye kadar sürecekse
Kan ter içinde alınan nefes
O can kendi sinesinde kafes

Çoğalan akortsuz her ses
Ahenk olmayınca biter nefes
Ve sonra yavaşça çekilir can
Beden sere sermedir çaresiz

Koşu bitmiştir artık heyhat
Ürperti içinde nazar ederler
Bir telaşa garipçe meylederler
Vah çekenler üzülenler olacak

Kurtulduk diyenler muhakkak
Ancak söndü artık tüten ocak
Ölen insanın akıbeti ne olacak
Sevenlerin gözyaşları akacak

Bir kahır içinde feryat duyulacak
O hüzün öyle bir yakınlaşacak ki
Adeta enfes bir zirveyi haykıracak
Geçmiş misali bir gün unutulacak

Onca kitaplar sahafların olacak
Kalan eşyalar yeni sahip bulacak
Onları hüznün sevinci kuşatacak
Her şey unutulacak baki olan kalacak